45 Days With You
Last Chapter 20 (Ang mamahalin ay ikaw…)

Those little lyrics pound my heart by seeing her lying and unable to breathe. I bit my lips as I was watching her lifeless.

A tear escaped from my eyes until it sobbed. I was speechless, and nothing would come out of my mouth but a small sniff, tearing eyes, and pain inside.

How many times have I felt this? But this time is the hardest. This is the most painful scene I have ever encountered. I might lose myself by this time, but iyong nararamdam ko parin na kausap ko lang siya, iyang nararamdaman ko lang na natutulog lang siya ng mahimbing, iyong nandito nga siya at humihinga.

Iyong din ang hindi ko matanggap. It's hard to accept, pero hanggang kailan? She's happy now, or at least she's breathing fine and able to do what he wanted to do. Laspiranza...

You'd better like this than suffer pain. You'd better be strong beneath all the weaknesses in your life. You fought a lot, and by that, you are brave enough to be on top of it. Heaven is as beautiful as you.

Well, Laspiranza, you may rest in peace. Goodbye, my love; you are always in my heart, beyond forever.

After they called the nurse and the doctor, she was announced as deceased.

"Time of death, 10:23 p. m. on October 2, 2022." The doctor announced

Tahimik akong tumalikod habang ang mga magulang niya ay malumbay na niyakap ang anak. They even called her name; they called from above; but wala ni anong nangyari.

Laspiranza is now happily smiling.

Wala na nga siya.

She's now... in good hands.

Fly well, my love.. you are always my love.. those smiles, gestures, the time we spend together, that small chitchat, those things that bind us together are now memories that I always keep looking for.

Pag namimiss kita babalikan ko lang iyong mga araw na masaya tayong dalawa. Kahit hindi iyon umabot ng taon at least nakilala kita.

Ikaw iyong pinakamagandang nangyari at dumaan sa buhay ko. Hindi man kita nakasama ng matagal, pero hindi iyon rason para hindi ka mahalin ng tunay.

You have a pure heart; you have everything I look forward to. But now that you're gone, I can only say this to you.

Keep in touch; we'll meet soon.

My farewell to you, my love.

...

I am unable to move right in front of it. A wooden cabin full of glitter, design, and garland. A sash full of light, a sash that had calligraphy with her name, the time she was born, and the day she died It's hurtful to see her wake up like this. Para akong guguho, nalang bigla sa mga nakikita ko. Even my smallest self didn't want to go here because I knew the reason why I shouldn't be here and why I shouldn't be me. Kasi magiging ganito ako ka emosyonal.

While walking around her cabin.. paunti unti ring nanginginig iyong tuhod ko. Patagal ng patagal ay nanghihina iyong pakiramdam ko.

In how many times I seen like this.. parang ito pa iyong pinakamasakit. I've seen my sister, who's lying like her, and my mother, who's a month after she died. Minsan naitanong ko sa sarili ko.

Worth it, ba akong iwan?

Worth it, ba akong saktan nalang nang ganito. Kasi, all of a sudden, wala akong sinisi. Hindi ko kailan man sinisi sa kanya kung bakit ako nagkakaganito. Pero minsan naisip ko rin.

May pinababuran ba siya? Hindi lang ako iyong tao sa mundo, pero halos dala ko na ang bigat ng mundo sa bigat na bigay niyang problema sa akin. "She's strong last time I saw her. Bakit bigla bigla nalang siyang nawala?" I heard some chitchat.

"Ganyan talaga ang buhay ng tao, minsan nakikita natin na malakas, tapos sa loob looban niyon ay may dinadala itong mabigat." The other old woman said. "Well, there's a story behind it," sabi ng babaeng nakasalamin.

Napukaw iyong interes ko sa mga pinaguusapan niya. Umurong iyong mga luha ko at ang mabibigat na hininga.

"She's having hallucinations. Iyong lang din ang mga narinig ko,” dagdag pa niya.

"No, I know Laspiranza. She's smart, and I think she's not hallucinating. Ilang buwan din kaming nagsama niyan sa ward. She's kind but strict, though she has a good heart. Kaya iwan ko nga kung bakit naging ganito nalang ang sinapit niya. Walang sayad sa utak si Laspiranza." Pagtatanggol na isa pang babae na kakarating lang.

"Okay, na gurl, alam namin pero, did you know na may napupusuan raw si laspi?" The black-sweater woman asked.

"Yes, she has, especially since he's here wait..." Napansin ko iyong paglipat niya nang tingin sa paligid hanggang sa nagtama ang mga mata namin. "Oh!" she said before avoiding my sight. "He's here," dinig ko pang sabi niya sa mga kasama.

I didn't give them a look after that, but seeing them having a chat about Laspiranza is gobsmacked for me. Kahit wala na siya nakakaproud lang kasi may mga nakakakilala sa kanya at higit sa lahat ay maraming nagsasabing mabuti siyang tao. Well, I know it's given, but at least she's not bad. Ilang lang din even though it hurts to think that she's not here, but sa puso ko, she's always here, forever and always. Walang katumbas iyong pagmamahalan na ibinigay ko sa kanya, kahit ilang araw lang kami nagkasalamuha.

My month with her is awesome. Lalo na iyong mga time na palagi ko siyang dinadalaw at iyong time na alam ko na nagkakaroon na nang sparks ang bawit pagtingin ko sa kanya.

Until such time that I fell in love with her. I fell harder and harder that time. Kahit I'm not in the right age, pero alam ko na iyong nararamdam ko sa kanya. She's worth it to love.. to care. Parang di niya deserve na nandito sa kabaong na nakahimlay lang.

She deserved more life. She deserved to live a wonderful life. Hindi ganito.

Ang sakit sakit na talagang makita siyang nakatihaya lang at nakahiga. This is not the right time to cry, pero iyak-na-iyak na ako namakita lang siyang ganyan.

Hindi ko kaya na pagsilip mo palang sa kabaung siya nakaagad iyong makikita mo. She has a beautiful face, a beautiful feature, so kaya ang sakit lang ni kahit gusto ko pang mahawakan at mahagkan ay hindi ko na kaya pang gawin. All of those scenarios in my head are hallucinations that always haunt my mind. Baka ako iyong may matinding hallucinations kaysa siya. Baka ako iyong may matinding pinagdadaanan kaysa sa kanya.

I watched her grow up and saw how she was able to be herself. Saksi sa mga masasayang araw niya, sa mga malulungkot, sa araw na wala siyang gana, nawalan ng pag-asa.

"Taymer.. tama na muna 'yan," mahinang usal ng Daddy niya sa akin. "Natural lang ang masaktan, pero iyong pabayaan mo na ang sarili mo iyon ay hindi tama, Taymer." Dagdag ni Tito. "Kung magiging ganyan ka sa tingin mo magiging masaya si Laspiranza na makita lang ganyan?"

I couldn't move and was unable to say a word to him. Kapag nagsasalita ako, nasasaktan lang ako. Umiiyak lang ako, hahagulhol lang ako. Even though we're not that close enough, pero alam ko na sila rin ay nasasaktan.

"Laspiranza is a good daughter to me; hindi ko lang nasilayan ng ilang taon, kaya nakaka guilty na nangungulila siya sa akin," kwento pa ni Tito. "I'm doing my best to protect her. Ginawa ko na rin ang lahat para patignan siya sa ibang doctor, but ganun parin ang nangyari. Her disease is not curable, so kaya natatakot kami araw araw."

Napatulala ako sa sinabi ni Tito. Hindi man siya showy, I know na masakit ito sa kanila dahil anak nila ito.

"Alam mo 'yung anong gusto ni Laspiranza? Gusto niya na maging kumpleto kami sa isang picture frame. Sa ganun lang ay masaya na siya pero. H-Hindi na mangyayari pa..." saad ni Tito at napayuko.

He tapped my back and then sat down beside me. Iwan ko, pero parang binibiak iyong puso ko na makitang may tumulo sa mga mata niya.

"Ang dami niyang gusto gawin, she also wrote about you, kung paano ka niya susuyuin at kung paano siya hihingi ng tawad sa mga ginawa niya," Tito said.

Kanya pang pinunasan ang luha sa mga mukha at tumingin sa malayo. "Nagsisisi siya kung bakit niya iyon ginawa. Ginawa niya lang iyon, kasi wala siyang choice. Gusto niya pang makasama kami, o ikaw," dagdag niya at napasinok. "Laspiranza loves you enough to risk everything. Iyong nalalabing araw na ipinagkaloob sa kanya ay iginugol niya sa atin." Sabi ni Tito. "At patuloy, siyang lumalaban para sa atin, kaya nga napatanong ako sa sarili ko. Bakit siya sumuko sa laban? Bakit niya piniling umiba nang landas kung may proseseso naman?" Mga tanong niya na hindi ko kailanman mabibigyan ng sagot.

All his questions remained in my mind. Parang silang plaka na paulit ulit kung naririnig. Hanggang sa dumating iyong araw kung saan.. ang huling lamay niya.

They wanted me to sing a song for her. Pero natutummeme ako at parang gusto ko nang umatras, Pero gaya ng sinabi niya sa akin, gusto niyang marinig akong kumanta. Kahit masakit, kahit malungkot ay umuo ako, kasi ito na iyong huling pagkakataon kung saan kakantahan ko siya.

This is the last song I will sing for her.

"Laspiranza is a good woman, a friend, a good daughter, and a good person. Though she's tough, we all know that she's a strong, brave, and lovable person. I don't want to get any further because she's good at what she does. So, this song is for you, my love." I said, then I looked at her face again. Sinasaulo ang mukha niyang mahimbing na natutulog.

Ikaw ang bigay ng Maykapal

Tugon sa aking dasal

Upang sa lahat ng panahon

Bawat pagkakataon

Ang ibigin ko'y ikaw

Unang bersikolo palang inaalala ko nalang iyong unang pagkikita namin. Unang paguusap namin. I'm still remembering how she was crying at that time. Malungkot siya noon-that's why I look after her. And never in my mind that she was the girl who my sister pertaining for. Kahit ganun ay inisip ko na patatagin siya as my sister.

Ikaw ang tanglaw sa aking mundo

Kabiyak nitong puso ko

Wala ni kahati mang saglit

Na sa iyo'y may papalit

Ngayo't kailanma'y ikaw

Natatakot akong ituloy pa ang kanta, I'm in pain right now... hindi ko rin sakto mabigkas ang lirika dahil sa bigat ng dibdib ko. I know I'm singing this for her with a heavy heart, but iyong puso ko ay tinutusok-tusok at ayaw papaawat sa bilis ng tibok.

Ang lahat ng aking galaw

Ang sanhi ay ikaw

Kung may bukas mang tinatanaw

Dahil may isang ikaw

Kulang ang magpakailanpaman.

Matapos iyong chorus. Napahinto ako at humahagulhol nalang sa sakit. I still mesmerizing the moment how she smiled at me, how she introduced to me.

We end up as friends until the time that I have feelings for her. Masyadong madali, masyado kong pinadali kaya ito ang dali ring natapos.

Upang bawat sandali ay...

Tinignan ko iyong mga tao sa paligid, nakayuko silang lahat at nagpupunos ng luha.

Hindi ko na kaya ito.. ayaw ko nang tapusin.

Please stay.

Laspiranza bumalik kana.

Upang muli't muli ay

Ang mahalin ay ikaw...

Kinaya kung tapusin kahit ang bigat bigat na sa dibdib kasi naniniwala ako na ngayon sa harapan ko nakangiti siya sa akin ngayon sa harapan ko ay pumapalakpak siya sa akin. Na ngayon dito mismo nakatayo ay nakikita ko siyang nakangiti at pumapalakpak sa akin habang patuloy na naglalaho.

Those smiles are my adage.

You will always be my love. Laspiranza, I did it. I did it, my love. You are now free to fly. You are now free. You have your freedom, and nothing could set boundaries to that happiness with you.

My last will is to be happy always, Laspiranza. Hindi kita kailan man makakalimutan. Ikaw ay mananatili sa puso ko hanggang kailan.

Wait for me, my love; we'll see each other soon.

Habang nandito ako habang buhay kitang babaunin.. mananatili ang mga alaala at dadalhin ko kahit saan man ako magpunta.

You are always part of my days, and I'm happy to have you in my 45 days. Nothing less, nothing more.. you are always kept, my love, my haven, my peace, and vicinity Laspiranza Mabinay.